The Mind – Kaartspel

Dit spel is bij ons veruit favoriet als startspel van een spellenmiddag/avond. Geniaal in al zijn eenvoud! In ronde 1 krijgen alle spelers 1 kaart uit een stapel van 100 kaarten, genummerd 1 t/m 100. Dan leg je de kaarten van laag naar hoog op één stapel, maar zonder met elkaar te communiceren! In ronde 2 krijgt iedereen 2 kaarten, ronde 3 krijgt iedereen 3 kaarten, ronde 4 krijgt….affijn, je snapt het idee! Het lijkt saai als je niet mag praten, maar de spanning is intens als je een grote sprong gaat maken van 3 naar 34! De frustratie kan hoog oplopen als iemand nét een kaart hoger opgooit dan die van jou, maar daar staat tegenover dat de euforie bombastisch losbarst als je een reeks van 4 oplopende kaarten juist opgooit!

Kortom, je leert elkaar goed aanvoelen als je op dezelfde golflengte weet te komen, en dat gevoel van ‘samen op elkaar afstemmen’ is de reden dat dit een van onze favoriete spellen is!

Voor je ligt een 35 op tafel, tegenover je zijn er ogen die je indringend aankijken, je kijkt naar de kaarten in je hand, een 65 en een 72, je kijkt terug op tafel, geen levens meer. Iemand moet een kaart opgooien, je kijkt terug naar de indringende ogen tegenover je en je hoort jezelf denken ‘Heb jij dan echt geen kaart lager dan 65?!’. Je hand gaat langzaam naar de laagste kaart in je hand, je blijft de ogen van je medespeler aankijken en hoopt op een signaal, een teken dat je je kaart niet moet spelen, maar er gebeurt niks, je weet dat wanneer je deze kaart speelt, en je medespeler heeft een lagere kaart in haar hand, dan hebben jullie verloren. Je besluit het er toch op te wagen, langzaam pak je de laagste kaart uit je hand, je kijkt je medespeler nog eens goed aan terwijl je langzaam je kaart richting de tafel beweegt om te spelen. Je voelt je hart in je keel kloppen, het zweet staat op je voorhoofd, je legt je kaart neer en dan…..

Dat is wat The Mind met je doet. Het is een verrassend eenvoudig maar ook spannend spel. Ondanks dat je eigenlijk niets mag communiceren over jouw kaarten merk je dat mensen toch met hun lichaamstaal informatie prijsgeven. Iemand met een hele hoge kaart gaat meer achteroverleunen terwijl iemand met een lage kaart meer naar voren gebogen zit. En dat maakt het spel ook leuk, het gaat niet zozeer om de grote verschillen in getallen maar juist om de kaarten die maar een paar getallen verschillen.

Conclusie

The Mind is niet een spel dat je wekenlang blijft spelen, maar je speelt het een periode intensief omdat het zo spannend en verslavend werkt. Vooral de eerste keren dat het met je team lukt om het spel uit te spelen voelt erg bevredigend. Heb je het trucje met je team wel een beetje door dan wordt de uitdaging minder en verdwijnt The Mind weer voor een tijdje in de kast om er zonder twijfel na enige tijd weer uitgehaald te worden, het zij met nieuwe medespelers het zij met je vaste team om dat geweldige gevoel van succes weer te willen voelen!